Week 1 Start stage

Eerste stageweek:
Mijn eerste ervaringen op… Bannong Rong school!

’s Morgens om half 8 word ik door Lai (is haar nickname, de Thaise voornamen zijn veel te moeilijk om te onthouden) opgehaald. Lai is de Engelse lerares van primairy school en Aey is de Engelse lerares van secundairy school. Met de andere leerkrachten en de headmaster moet ik communiceren met handen en voeten. ‘Good morning’ en ‘you are beautiful’, zijn de enige engelse woorden die ze kennen. Ze willen heel graag met me praten, maar er komt meestal maar weinig van terecht. ’s Morgens komen ze even je lokaal binnen lopen, gaan zitten, kijken naar wat je aan het doen bent, en gaan weer. In ieder geval leuk dat ze geïnteresseerd zijn!

De Thaise mensen beginnen de dag met een lach en gaan relaxed aan het werk. De mensen zijn super vriendelijk, maar af en toe iets te vriendelijk… ze bieden je allerlei gek eten aan, of eigenlijk zetten ze het gewoon voor je neus. Nee zeggen vind ik dan best wel moeilijk. Toen ik de eerste dag op school aankwam wilden ze alles perfect geregeld hebben. Kinderen kwamen mijn klaslokaal binnen en gingen de vloer vegen, de tafels werden gepoetst, er werd een nieuw bureau gebracht (het plastic zat er nog omheen). Verder kreeg ik een computer, dvd- en cd-speler in de klas. De computer is overigens erg langzaam, dus heel veel heb ik er niet aan.

Ik vond het erg spannend om de eerste dag les te geven. Inmiddels wist ik wel al dat het niveau Engels van de kinderen erg laag is. Verder dan tellen tot 10 of 20, en het ABC, komen ze niet. Kleuters kennen nog geen Engels. Grappig bij de kleutertjes is dat ze steeds in het Thais tegen me beginnen te praten. Telkens weer vergeten ze dat ik er niets van versta.

Voordat ik zou gaan beginnen met lesgeven had ik graag een les van een van de leerkrachten gezien… gewoon om te observeren en om te bekijken hoe ik vervolgens zelf het beste met mijn lessen zou kunnen starten. Ik had dit de eerste dag dan ook al vier keer gevraagd. Ik vind het niet zo leuk dat de leerkrachten zelf maar al te graag bij mij willen komen kijken, en ze me vervolgens niet bij hun laten kijken. Leg me dan gewoon uit waarom hun dat niet zo fijn vinden, maar zeg niet ‘ja dat is goed’ wanneer het uiteindelijk niet gebeurd.

De kinderen zijn natuurlijk erg enthousiast. De school ligt in een gebied, ongeveer 20 kilometer buiten Cha-am, waar bijna nooit buitenlanders komen. Mijn huid en haar zijn voor de kinderen, maar ook voor de leerkrachten, maar al te interessant. De dvd over mijn huis en familie in Nederland vonden ze erg leuk.
De kinderen beginnen de dag met het zingen van het volkslied, met bidden en het hijsen van de nationale vlag. Ze dragen een uniform zoals je kunt zien op een aantal foto’s. Ze begroeten me op de Thaise manier ‘Sawadee Ka’, en vinden het grappig om me af en toe ook eens een hand te geven. Voordat ik met de les begin moeten de kinderen gaan staan en zeggen ‘Good morning teacher…, how are you?’.
Tijdens mijn eerste les probeerde ik zoveel mogelijk duidelijk te maken aan de kinderen, door de dingen voor te doen. Het duurde even voordat de kinderen begrepen wat de bedoeling was. Maar na een paar keer oefenen ging het steeds beter. Oefenen met de uitspraak is erg belangrijk. Tijdens de spelletjes met het ABC kom je er meteen achter welke klanken Thaise mensen moeilijk kunnen uitspreken. Op de Thaise scholen zijn duidelijke regels waaraan de kinderen zich moeten houden. De kinderen moeten gehoorzamen. Doen ze dit niet dan is dit een schande voor de familie. De manieren van straffen zijn anders dan we in Nederland gewend zijn. Dat kinderen geslagen worden is normaal… door de leerkrachten en door de ouders. Dit is hun manier van opvoeden. De kinderen leren vaak aan de hand van inprenting door veel herhalingen. Dit zijn weinig betekenisvolle contexten voor de kinderen. De kinderen herhalen wat er gezegd wordt op luide toon. Dit is niet bevorderlijk voor een goede uitspraak. Door een stiltegebaar en een fluistertoon probeer ik de kinderen aan te wennen niet te schreeuwen. Tussen de middag (lekker vroeg om half 12) krijgen de kinderen en de leerkrachten warm eten. En ja ja, je kunt het al raden, het dagelijkse menu is rijst! Maar de leerkrachten hebben me al twee keer naar een soort van restaurantje, uhhmm, meegenomen. Een houten hutje waar een oud vrouwtje staat te koken…

Dinsdag hadden we sportdag op de school… zie foto’s. Eerst begonnen ze natuurlijk weer met het volkslied etc. en vervolgens moest nog alles opgebouwd worden. Ongeveer anderhalf uur later kon de sportdag dan eindelijk beginnen. Pfff.. alles gaat hier zo langzaam, maar het lijkt ook of de mensen zich nergens druk om maken. Alles gaat relaxed en traag! De materialen zijn natuurlijk ietsjes minder luxe dan ik in Nederland gewend ben. De meeste kinderen sporten op blote voeten. Wanneer je in Nederland met de sportdag een geel t-shirt aan hebt hoor je bij het gele team, maar in Thailand kan het net zo goed zijn dat een kind dan bij het groene of rode team hoort… mmm, ok! De sfeer tijdens de sportdag was erg goed. Kinderen maken muziek en er zijn cheerleaders, zie foto. De oudere kinderen passen op de jongste en organiseren en helpen mee met de puntentelling.

Voor de donderdag en vrijdag waren we gevraagd om mee te helpen tijdens een meeting voor alle headmasters van de scholen in Petchaburi. Het was een soort cursus waarin de headmasters de beginselen van het Engels leren… en jaja, wij mochten de assistenten zijn! Ik voelde me net een popster… telkens werden er foto’s van ons gemaakt. En niet een, maar meteen op zes verschillende camera’s. Twee vermoeiende dagen dus… haha. Verder valt hier weinig over te vertellen want echt interessant was het niet.

Helaas heb ik nog geen foto’s van mijn klasjes. Tijdens het lesgeven vergeet ik telkens om foto’s te maken. Volgende week probeer ik er aan te denken…

Jippie.. het is weekend, morgen gaan we naar Hua-Hin. Volgende keer meer hierover…